Γιώργος Καμπουράκης
Ακαδημαικός - Εικαστικός
Ευτυχώς η τεχνολογία της οποίας είμαι ταπεινός υπηρέτης αυξάνει τις στροφές της ανέμης που κλώθει το μέλλον.
EnglishΕυτυχώς η τεχνολογία της οποίας είμαι ταπεινός υπηρέτης αυξάνει της στροφές της ανέμης που κλώθει το μέλλον.
Αυτό που σήμερα φαίνεται σχεδόν αυτονόητό, στο τέλος της τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα, ήταν αμφισβητήσιμο και αντικείμενο σοβαρής αντιπαράθεσης. Το αντικείμενο της διαμάχης ήταν η δυνατότητα των λογισμητήρων (των κομπιούτερς ελληνιστί) να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία παραγωγής- δημιουργίας έργων τέχνης.
Έτσι στην χαραυγή του νυν αιώνος βρέθηκα να υπερασπίζομαι το σήμερον αυτονόητο απέναντι σε αγαπητούς και σεβαστούς καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες, φυσικά σε θεωρητικό επίπεδο. Εμποτισμένος από την εμμονή των θετικών επιστημών για την απόδειξη των ισχυρισμών μου, άρχισα το ταξίδι «κατασκευής» εικαστικών γεγονότων το οποίο οδηγεί και σε τούτη την “έκθεση”. Ένα ταξίδι καθόλου εύκολο, μια οδύσσεια όπου «πολλών ανθρώπων άστεα και νόον έγνω», αφού συνδιάστηκε η έρευνα με την αναζήτηση των τρόπων εικαστικής επικοινωνίας.
Σίγουρα η Ιθάκη είναι μακριά αλλά το ταξίδι είναι ενδιαφέρον, και η αλλαγή «παραδείγματος» απελευθερωτική για τους νεώτερους κωπηλάτες της τέχνης…
If the lost word is lost, if the spent word is spent
If the unheard, unspoken Word is unspoken, unheard;
Still is the unspoken word, the Word unheard, The Word without a word, the Word within The world and for the world;
And the light shone in darkness and Against the Word the unstilled world still whirled About the centre of the silent word.